تفاوت بین خمیر گوجه فرنگی مضاعف و پوره گوجه فرنگی چیست؟

در قلمرو مواد تشکیل دهنده آشپزی ، تعداد کمی از محصولات گوجه فرنگی فرآوری شده اساسی هستند. در میان آنها ، خمیر گوجه فرنگی دوتایی و از پوره گوجه فرنگی غالباً استفاده می شود ، اما اختلافات آنها اغلب منبع سردرگمی است.

تعریف و فرآیند تولید

تمایز اصلی در تمرکز و بافت آنها نهفته است.

خمیر گوجه فرنگی دوتایی یک محصول گوجه فرنگی بسیار کاهش یافته است. برای از بین بردن محتوای آب ، چندین ساعت با پختن گوجه فرنگی تولید می شود ، سپس آنها را برای از بین بردن دانه ها و پوست ها سوق می دهد. کنسانتره ضخیم حاصل بیشتر کاهش می یابد تا زمانی که ، همانطور که از نام نشان می دهد ، تقریباً دو برابر با خمیر گوجه فرنگی استاندارد متمرکز شده است. این فرآیند محصولی بسیار متراکم و بسیار طعم دار با محتوای جامد بالا به همراه دارد.

پوره گوجه فرنگی در مقابل ، کمتر کاهش می یابد. این ماده با پخت و پز و کرنش گوجه فرنگی ساخته شده است تا یک مایع صاف و ضخیم ایجاد شود. با این حال ، فرایند کاهش خیلی زودتر از خمیر متوقف می شود و در نتیجه محصولی با رطوبت بالاتر و قوام نازک تر و قابل ریختن ایجاد می شود. در بسیاری از مناطق ، پوره گوجه فرنگی باید یک استاندارد قانونی خاص را برای محتوای مواد جامد گوجه فرنگی ، که پایین تر از خمیر است ، رعایت کند.

خصوصیات کلیدی: بافت ، عطر و طعم و غلظت

روشهای مختلف تولید منجر به پروفایل های فیزیکی و حسی متمایز می شود.

• بافت و قوام: خمیر گوجه فرنگی دوتایی فوق العاده ضخیم ، تقریباً جامد است و نمی توان آن را ریخت. این به طور معمول شکل خود را هنگام چسباندن نگه می دارد. پوره گوجه فرنگی دارای یک قوام صاف اما روان است ، شبیه به یک سس ضخیم و به راحتی قابل ریختن است.

• شدت طعم: با توجه به کاهش شدید ، خمیر گوجه فرنگی دوتایی یک عطر و طعم گوجه فرنگی قدرتمند ، شیرین و عمیق UMAMI را ارائه می دهد. به ویژه اسیدی کمتر از همتای تک متمرکز آن است. پوره گوجه فرنگی طعم گوجه فرنگی سبک تر ، روشن تر و ساده تر را فراهم می کند ، اگرچه هنوز هم طعم دهنده تر از آب گوجه فرنگی است.

• غلظت: این مهمترین تفاوت عملی است. مقدار کمی از خمیر گوجه فرنگی متمرکز بر روی طعم و رنگ ظرف تأثیر عمده ای دارد. پوره گوجه فرنگی در حجم های بزرگتر برای کمک به طعم بدن و گوجه فرنگی بدون استفاده از مواد دیگر استفاده می شود.

برنامه های آشپزی و کاربردهای

خصوصیات منحصر به فرد آنها نقش های خاص آنها را در پخت و پز نشان می دهد.

خمیر گوجه فرنگی دوتایی در درجه اول به عنوان یک عامل چاشنی یا بنیاد طعم دهنده استفاده می شود. طعم شدید آن برای:

• ایجاد یک پایگاه غنی برای خورش ، دستبند و سوپ.

• اضافه کردن عمق طعم و رنگ قرمز عمیق به سس ها و گرانش.

• ترکیب در مخلوط های کباب ، برگر همبرگر یا گوشت گوشتی برای تقویت طعم و مزه.

• به عنوان یک پایه سس پیتزا قوی روی خمیر باریک پخش می شود.

یک تکنیک متداول برای طعم دادن به طعم آن و از بین بردن هرگونه طعم خام ، "پختن" خمیر با سس کردن آن در روغن برای یک یا دو دقیقه قبل از اضافه کردن مایعات دیگر است.

پوره گوجه فرنگی به عنوان یک مؤلفه اصلی مایع استفاده می شود. برنامه های آن شامل موارد زیر است:

• به عنوان بدنه اصلی بسیاری از سس های گوجه فرنگی و سوپ ها سرو می شود.

• تشکیل پایه برای کارها و دستور العمل های نوشیدنی خاصی مانند کوکتل های مبتنی بر گوجه فرنگی.

• اضافه کردن طعم گوجه فرنگی خفیف به ظروف که در آن مایع ضخیم تر بدون غلظت شدید خمیر مورد نظر است.

ملاحظات تعویض

در حالی که ایده آل نیست ، می توان تعویض را در یک خرج و تنظیمات مهم انجام داد.

• برای جایگزینی پوره گوجه فرنگی برای خمیر گوجه فرنگی دوتایی ، باید با هم زدن آن برای تبخیر آب اضافی ، که وقت گیر است ، پوره را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

• برای جایگزینی خمیر گوجه فرنگی دوتایی برای پوره گوجه فرنگی ، برای دستیابی به قوام صحیح و جلوگیری از طعم بیش از حد غالب ، باید مقدار کمی از خمیر با مقدار قابل توجهی از آب یا سهام رقیق شود.

خمیر گوجه فرنگی دوتایی و پوره گوجه فرنگی اهداف مختلفی را در آشپزخانه ارائه می دهد. خمیر یک کنسانتره قدرتمند برای ایجاد طعم های بنیادی است ، در حالی که پوره یک مایع همه کاره است که برای ایجاد حجم و بدن استفاده می شود. درک خصوصیات متمایز آنها باعث می شود نتایج دقیق تر و موفقیت آمیز پخت و پز. $ $